منابع آلاینده های هوای داخلی

اهمیت نسبی هر منبع منفرد به میزان انتشار آلاینده معین، میزان خطرناک بودن آن، نزدیکی سرنشینان به منبع انتشار و توانایی سیستم تهویه (یعنی عمومی یا محلی) برای حذف آلاینده بستگی دارد. در برخی موارد، عواملی مانند سن و سابقه نگهداری منبع قابل توجه است.

منابع آلودگی هوای داخل ساختمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

محل یا مکان ساختمان:مکان یک ساختمان می تواند پیامدهایی برای آلاینده های داخلی داشته باشد. بزرگراه ها یا معابر شلوغ ممکن است منبع ذرات و سایر آلاینده ها در ساختمان های مجاور باشند. ساختمان‌هایی که در زمین‌هایی قرار دارند که قبلاً کاربری صنعتی داشته‌اند یا جایی که سطح آب بالا وجود دارد ممکن است منجر به شستشوی آب یا آلاینده‌های شیمیایی به داخل ساختمان شود.

طراحی ساختمان: نقص های طراحی و ساخت ممکن است در آلودگی هوای داخل خانه نقش داشته باشد. شالوده ها، سقف ها، نماها و دهانه های درب و پنجره ضعیف ممکن است باعث نفوذ آلاینده یا آب شود. ورودی‌های هوای بیرونی که در نزدیکی منابعی قرار می‌گیرند که آلاینده‌ها به داخل ساختمان باز می‌گردند (مثلاً وسایل نقلیه در حال حرکت، محصولات احتراق، ظروف زباله و غیره) یا جایی که اگزوز ساختمان دوباره وارد ساختمان می‌شود، می‌تواند منبع ثابتی از آلاینده‌ها باشد. ساختمان‌های دارای چندین مستاجر ممکن است نیاز به ارزیابی داشته باشند تا اطمینان حاصل شود که انتشار گازهای گلخانه‌ای از یک مستاجر بر مستاجر دیگر تأثیر منفی نمی‌گذارد.

طراحی و نگهداری سیستم های ساختمان: هنگامی که سیستم HVAC به هر دلیلی به درستی کار نمی کند، ساختمان اغلب تحت فشار منفی قرار می گیرد. در چنین مواردی ممکن است آلاینده هایی مانند ذرات، اگزوز خودرو، هوای مرطوب، آلاینده های پارکینگ و غیره نفوذ کنند.

همچنین، هنگامی که فضاها دوباره طراحی یا بازسازی می شوند، سیستم HVAC ممکن است برای سازگاری با تغییرات به روز نشود. به عنوان مثال، یک طبقه از یک ساختمان که دارای خدمات کامپیوتری است ممکن است برای دفاتر بازسازی شود. سیستم HVAC برای سکونت کارکنان اداری (به عنوان مثال، تغییر دما، رطوبت نسبی و جریان هوا) باید اصلاح شود.

فعالیت های نوسازی: هنگامی که رنگ آمیزی و سایر بازسازی ها انجام می شود، گرد و غبار یا سایر محصولات جانبی مصالح ساختمانی منبع آلاینده هایی هستند که ممکن است در یک ساختمان به گردش درآیند. جداسازی با موانع و افزایش تهویه برای رقیق کردن و حذف آلاینده ها توصیه می شود.

تهویه محلی اگزوز: آشپزخانه‌ها، آزمایشگاه‌ها، فروشگاه‌های تعمیر و نگهداری، پارکینگ‌ها، سالن‌های زیبایی و ناخن، اتاق‌های توالت، اتاق‌های زباله، اتاق‌های لباس‌شویی کثیف، اتاق‌های رختکن، اتاق‌های کپی و سایر مناطق تخصصی ممکن است منبع آلاینده باشند، در صورتی که فاقد تهویه خروجی محلی کافی باشند.

مصالح ساختمانی: عایق حرارتی مزاحم یا مواد صوتی پاشیده شده، یا وجود سطوح ساختاری خیس یا مرطوب (مانند دیوارها، سقف) یا سطوح غیرساختاری (مثلاً فرش، سایه‌بان)، ممکن است در آلودگی هوای داخل خانه نقش داشته باشد.

اثاثیه ساختمان: کابینت یا مبلمان ساخته شده از برخی محصولات چوبی فشرده ممکن است آلاینده ها را در هوای داخل خانه آزاد کنند.

تعمیر و نگهداری ساختمان: کارگران در مناطقی که در آنها آفت کش ها، محصولات پاک کننده یا محصولات مراقبت شخصی استفاده می شود ممکن است در معرض آلاینده ها قرار گیرند. خشک شدن فرش های تمیز شده بدون تهویه فعال ممکن است باعث رشد میکروبی شود.

فعالیت های ساکنین:ساکنان ساختمان ممکن است منبع آلاینده های هوای داخل ساختمان باشند. از جمله آلاینده ها می توان به عطرها یا ادکلن ها اشاره کرد.