شاخص کیفیت هوا (AQI) نمایانگر سطح غلظت آلودگی هوا است. این شاخص اعدادی را در مقیاسی بین ۰ تا ۵۰۰ اختصاص می‌دهد و برای کمک به تعیین زمان ناسالم بودن کیفیت هوا استفاده می‌شود.
بر اساس استانداردهای کیفیت هوای فدرال، شاخص کیفیت هوا (AQI) شامل معیارهایی برای شش آلاینده اصلی هوا است: ازن، مونوکسید کربن، دی اکسید نیتروژن، دی اکسید گوگرد و دو نوع ذرات معلق. در منطقه خلیج سانفرانسیسکو، آلاینده‌هایی که به احتمال زیاد باعث ایجاد هشدار Spare the Air می‌شوند، ازن، بین آوریل و اکتبر، و ذرات معلق، بین نوامبر و فوریه هستند.
هر عدد AQI به مقادیر خاصی از آلودگی در هوا اشاره دارد. برای بیشتر شش آلاینده‌ای که در نمودار AQI نشان داده شده‌اند، استاندارد فدرال با عدد ۱۰۰ مطابقت دارد. اگر غلظت یک آلاینده از ۱۰۰ بالاتر رود، کیفیت هوا می‌تواند برای عموم ناسالم باشد.
۰-۵۰
خوب (G)
۵۱-۱۰۰
متوسط (متوسط)
۱۰۱-۱۵۰
ناسالم برای گروه‌های حساس (USG)
۱۵۱-۲۰۰
ناسالم (U)
۲۰۱-۳۰۰
بسیار ناسالم (VH)
۳۰۱-۵۰۰
خطرناک (H)
مقادیر کمتر از ۱۰۰ در شاخص کیفیت هوا (AQI) نباید بر سلامت عموم مردم تأثیر بگذارد، اگرچه مقادیر متوسط ۵۰ تا ۱۰۰ ممکن است افراد بسیار حساس را تحت تأثیر قرار دهد. سطوح بالاتر از ۳۰۰ به ندرت در ایالات متحده رخ می‌دهد.
وقتی اداره هواشناسی پیش‌بینی روزانه AQI را تهیه می‌کند، غلظت پیش‌بینی‌شده برای هر یک از شش آلاینده اصلی موجود در شاخص را اندازه‌گیری می‌کند، مقادیر خوانده‌شده را به اعداد AQI تبدیل می‌کند و بالاترین عدد AQI را برای هر منطقه گزارش‌شده گزارش می‌دهد. زمانی که انتظار می‌رود کیفیت هوا در هر یک از پنج منطقه گزارش‌شده منطقه ناسالم باشد، هشدار Spare the Air برای منطقه خلیج سانفرانسیسکو اعلام می‌شود.
از https://www.sparetheair.org/understanding-air-quality/reading-the-air-quality-index دریافت کنید
زمان ارسال: سپتامبر-09-2022