منابع آلودگی داخلی که گازها یا ذرات را در هوا آزاد می‌کنند، علت اصلی مشکلات کیفیت هوای داخل ساختمان هستند. تهویه ناکافی می‌تواند با وارد نکردن هوای کافی در فضای باز برای رقیق کردن انتشار گازهای گلخانه‌ای از منابع داخلی و با عدم انتقال آلاینده‌های هوای داخل ساختمان به خارج از منطقه، سطح آلاینده‌های داخل ساختمان را افزایش دهد. دما و رطوبت بالا نیز می‌تواند غلظت برخی از آلاینده‌ها را افزایش دهد.
منابع آلاینده
منابع زیادی برای آلودگی هوای داخل ساختمان وجود دارد که می‌توانند شامل موارد زیر باشند:
- وسایل احتراق سوخت‌سوز
- محصولات تنباکو
- مصالح ساختمانی و اثاثیه متنوع مانند:
- عایق‌های حاوی آزبست فرسوده
- کفپوش، روکش یا فرش تازه نصب شده
- کابینت یا مبلمان ساخته شده از برخی محصولات چوبی فشرده
- محصولات نظافت و نگهداری منزل، مراقبت شخصی یا سرگرمی
- سیستم‌های گرمایش و سرمایش مرکزی و دستگاه‌های رطوبت‌ساز
- رطوبت بیش از حد
- منابع خارجی مانند:
- رادون
- آفت‌کش‌ها
- آلودگی هوای بیرون.
اهمیت نسبی هر منبع واحد به میزان آلاینده‌ای که منتشر می‌کند و میزان خطرناک بودن این آلاینده‌ها بستگی دارد. در برخی موارد، عواملی مانند قدمت منبع و اینکه آیا به درستی نگهداری می‌شود یا خیر، قابل توجه هستند. به عنوان مثال، یک اجاق گاز که به درستی تنظیم نشده باشد، می‌تواند مونوکسید کربن بیشتری نسبت به اجاق گازی که به درستی تنظیم شده است، منتشر کند.
برخی منابع، مانند مصالح ساختمانی، مبلمان و محصولاتی مانند خوشبوکننده‌های هوا، می‌توانند آلاینده‌ها را کم و بیش به طور مداوم آزاد کنند. منابع دیگر، مربوط به فعالیت‌هایی مانند سیگار کشیدن، تمیز کردن، تغییر دکوراسیون یا انجام سرگرمی‌ها، آلاینده‌ها را به طور متناوب آزاد می‌کنند. لوازم خانگی بدون دودکش یا دارای نقص یا محصولات نامناسب می‌توانند سطوح بالاتر و گاهی خطرناکی از آلاینده‌ها را در داخل خانه آزاد کنند.
غلظت آلاینده‌ها می‌تواند پس از برخی فعالیت‌ها برای مدت طولانی در هوا باقی بماند.
درباره آلاینده‌های هوای داخل ساختمان و منابع آنها بیشتر بدانید:
- آزبست
- آلاینده‌های بیولوژیکی
- مونوکسید کربن (CO)
- فرمالدئید/محصولات چوبی فشرده
- سرب (Pb)
- دی اکسید نیتروژن (NO2)
- آفت‌کش‌ها
- رادون (Rn)
- ذرات معلق داخلی
- دود دست دوم/ دود تنباکوی محیطی
- اجاق گاز و بخاری
- شومینه‌ها و دودکش‌ها
- ترکیبات آلی فرار (VOCs)
تهویه نامناسب
اگر هوای بیرون خیلی کم وارد فضای داخلی شود، آلاینده‌ها می‌توانند تا حدی تجمع پیدا کنند که مشکلات سلامتی و آسایش ایجاد کنند. مگر اینکه ساختمان‌ها با وسایل تهویه مکانیکی مخصوص ساخته شده باشند، ساختمان‌هایی که برای به حداقل رساندن میزان هوای بیرون که می‌تواند به داخل و خارج "نشت" کند، طراحی و ساخته شده‌اند، ممکن است سطح آلاینده‌های داخلی بالاتری داشته باشند.
نحوه ورود هوای بیرون به ساختمان
هوای بیرون می‌تواند از طریق موارد زیر وارد ساختمان شده و از آن خارج شود: نفوذ، تهویه طبیعی و تهویه مکانیکی. در فرآیندی که به عنوان نفوذ شناخته می‌شود، هوای بیرون از طریق منافذ، اتصالات و ترک‌های دیوارها، کف‌ها و سقف‌ها و اطراف پنجره‌ها و درها به داخل ساختمان‌ها جریان می‌یابد. در تهویه طبیعی، هوا از طریق پنجره‌ها و درهای باز حرکت می‌کند. حرکت هوا مرتبط با نفوذ و تهویه طبیعی ناشی از اختلاف دمای هوا بین داخل و خارج از خانه و توسط باد است. در نهایت، تعدادی دستگاه تهویه مکانیکی وجود دارد، از فن‌های تهویه خارجی که به طور متناوب هوا را از یک اتاق واحد، مانند حمام و آشپزخانه، خارج می‌کنند تا سیستم‌های تهویه هوا که از فن‌ها و کانال‌ها برای خارج کردن مداوم هوای داخل و توزیع هوای فیلتر شده و تهویه شده بیرون به نقاط استراتژیک در سراسر خانه استفاده می‌کنند. نرخی که هوای بیرون جایگزین هوای داخل می‌شود، به عنوان نرخ تبادل هوا توصیف می‌شود. هنگامی که نفوذ، تهویه طبیعی یا تهویه مکانیکی کمی وجود دارد، نرخ تبادل هوا کم است و سطح آلاینده‌ها می‌تواند افزایش یابد.
از https://www.epa.gov/indoor-air-quality-iaq/introduction-indoor-air-quality دریافت کنید
زمان ارسال: ۲۲ آگوست ۲۰۲۲